22
DEC
2013
Μισές οι αλήθειες,ολόκληρα τα ψέματα (του μαθηματικού-φροντιστή Μιχάλη Αμοιραδάκη)
0 Comment
“Τα παιδιά μας δεν πρέπει να συλλέγουν βαθμούς χωρίς αντίκρυσμα“.
Κ. Αρβανιτόπουλος, Υπουργός Παιδείας.
Δεν θέλω να αδικήσω τον κύριο Υπουργό. Το νόημα, πίσω από τις λέξεις, είναι οικείο. Αδιαμφισβήτητο. Και, προφανώς, αληθινό. Όμως… αυτό το “συλλέγουν“, Υπουργέ μου, είναι… ανακριβές… κωμικοτραγικό… ψεύτικο… πολιτικάντικο… σαν την ελληνική πολιτική…
Οι μαθητές, κύριε Υπουργέ, δεν “συλλέγουν” τους βαθμούς τους. Τους παίρνουν, δίκαια ή άδικα, χαριστικά ή αντικειμενικά, από τους δασκάλους τους. Πράγμα που σημαίνει ότι, σε κάθε μία από τις (πραγματικά, αναρίθμητες) περιπτώσεις που ένα ελληνόπουλο βαθμολογείται πλασματικά, κάποιος δάσκαλος είναι άδικος… κάποιος δάσκαλος κρύβει καλά τις ευθύνες (τις δικές του και τις δικές σας) πίσω από ένα “μεγάλο” βαθμό… κάποιος δάσκαλος δεν κάνει καλά τη δουλειά του και κοροϊδεύει έναν μαθητή / μια μαθήτρια, μια οικογένεια, αλλά και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία…
Μόνο που εσείς, κύριε Υπουργέ, πιστός στο πλαστό, στο βαθύτατα υποκριτικό, στο απαράδεκτα πελατειακό, στο γκρίζο στρογγύλεμα ενός ανάξιου τρόπου άσκησης πολιτικής και εξουσίας, αποφεύγετε να πείτε τα πράγματα με το όνομά τους…
Κρίμα.
Υ.Γ. Προχθές πήραν βαθμούς οι κόρες μου. Από προχθές, μαζί με τη μητέρα τους, προσπαθούμε να τους εξηγήσουμε ότι ο αγώνας μας για το καλύτερο είναι διαρκής κι αέναος… μια ικανή φιλοσοφία κι ένας άξιος τρόπος ζωής… ότι “τέλειο” μπορεί να είναι μόνο το ευγενικό ταξίδι… ότι “άριστη” μπορεί να είναι μόνο η συνεχής προσπάθειά μας για ανέλιξη… όχι κάποιοι εξωφρενικοί βαθμοί, τυπωμένοι σε ένα χαρτί…
