Κυρία διευθύντρια / κύριε διευθυντά,

η επιστολή αυτή επιχειρεί να αναδείξει μία θλιβερή αλήθεια, την οποία όλοι οι μέτοχοι της ελληνικής εκπαίδευσης γνωρίζουν – και συνειδητά αποσιωπούν: Πολλοί καθηγητές του σχολείου το οποίο διευθύνετε, παραδίδουν, καθημερινά, ιδιαίτερα φροντιστηριακά μαθήματα στους μαθητές των σχολείων σας – και όχι μόνο σε αυτούς…

Γνωρίζετε πάρα πολύ καλά, όπως το γνωρίζουν και οι ίδιοι οι φυσικοί αυτουργοί, ότι:

Εάν οι καθηγητές του σχολείου που διευθύνετε το επιθυμούν, μπορούν ανά πάσα στιγμή να παραιτηθούν, και να περάσουν από την ασφάλεια και την κατοχύρωση της μονιμότητας, στην ανασφάλεια και στην αγωνία του ελεύθερου επαγγέλματος. Όποτε το κρίνουν σκόπιμο, μπορούν να εγκαταλείψουν τη θέση εργασίας που κατέχουν, να ανοίξουν ένα φροντιστήριο και να διεκδικήσουν, έντιμα, νόμιμα και με διαφάνεια, μια άλλη επαγγελματική σταδιοδρομία. Δεν το κάνουν, γιατί προτιμούν τη βεβαιότητα του μικρού, αλλά σταθερού και μόνιμου, «πρωινού» μισθού, ενώ, παράλληλα, τους βολεύει τους διευκολύνει και τους εξυπηρετεί, η «έτοιμη δεξαμενή των, εν δυνάμει, απογευματινών πελατών» που τους παρέχει ο όγκος των μαθητών, με τους οποίους έρχονται καθημερινά σε επαφή. Όμως, ο ρόλος του σχολείου δεν είναι αυτός.

Όποιοι σκέφτονται και δρουν με αυτόν τον τρόπο, κάνουν τεράστιο λάθος. Είναι απολύτως κατανοητό, ότι οι αμοιβές των καθηγητών είναι απαράδεκτα χαμηλές, σχεδόν απαξιωτικές, για την πολύτιμη εργασία του εκπαιδευτικού. Είναι απολύτως κατανοητό ότι, ενδεχομένως, η οικονομική λαίλαπα που πλήττει τον τόπο μας, καθιστά την επιβίωση των οικογενειών τους προβληματική. Όμως, ακριβώς το ίδιο συμβαίνει με όλους μας.

Τα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα δεν λύνονται με παραβατικές και αντικοινωνικές συμπεριφορές. Καμία κοινωνική ομάδα, δεν έχει το δικαίωμα να παρανομεί, σε βάρος μιας άλλης κοινωνικής ομάδας, η οποία προσπαθεί, νόμιμα και έντιμα, να εργαστεί και να επιβιώσει. Δεν είναι δυνατόν, αυτοί που δραστηριοποιούνται επαγγελματικά με διαφάνεια και τιμιότητα, να πληρώνουν δυσβάσταχτους φόρους, τεράστια ποσά που απειλούν την επιχειρησιακή τους βιωσιμότητα, επειδή κάποιοι άλλοι, κρυμμένοι πίσω από κλειστές πόρτες, προβαίνουν σε αφανείς οικονομικές συναλλαγές και εισπράττουν ποσά, για τα οποία δεν φορολογούνται.

Με αυτά τα αδιαμφισβήτητα δεδομένα, δεν μπορούμε – και δεν πρόκειται – να αφήσουμε την εργασία μας να καταστραφεί, τους εαυτούς μας και τους συνεργάτες μας να μείνουν άνεργοι και τις οικογένειές μας να δυστυχήσουν, μόνο και μόνο επειδή στεκόμαστε θεατές ενός άνομου και χαοτικού περιβάλλοντος, που αφήνει ανενόχλητο κάθε αδίστακτο και ασυνείδητο φοροκλέφτη και αταλάντευτα προσκολλημένοι σε μια υπέροχη, μα και αθεράπευτα ρομαντική, ιδέα, περί σωστού επαγγελματισμού, υγιούς επιχειρηματικότητας, κοινωνικής ευθύνης και πολιτικής ηθικής… Δεν θα μείνουμε άλλο ουδέτεροι, απαθείς και άπραγοι, μπροστά σε μια κατάσταση που, υπό τη γνώση και την ανοχή σας, ξεφεύγει από κάθε όριο και υπονομεύει το επαγγελματικό μας μέλλον.

Για πάρα πολλά χρόνια, εργαζόμαστε ατελείωτες ώρες κάθε εβδομάδα, για να είμαστε σε θέση να παράγουμε ποιοτικές και πιστοποιημένες εκπαιδευτικές υπηρεσίες, υπηρεσίες που επιλέγονται ελεύθερα από την ελληνική οικογένεια και απολαμβάνουν την τιμητική εμπιστοσύνη των μαθητών μας και των γονέων τους. Προσφέρουμε στο Κράτος (και, μέσω αυτού, στην ελληνική κοινωνία), ένα πολύ μεγάλο μέρος του πλούτου που παράγει η εργασία μας, χωρίς να στερούμε από τους δικαιούχους κρατικούς φορείς (πιο απλά: χωρίς να κλέβουμε), ούτε ένα ευρώ. Λειτουργούμε έτσι, όχι γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, αλλά γιατί δεν θέλουμε να κάνουμε αλλιώς. Δεν είναι σωστό, δεν είναι δυνατόν, και δεν πρόκειται να το ανεχθούμε άλλο, αυτή η πολιτικά έντιμη και κοινωνικά ηθική στάση, να μας μετατρέπει σε θύματα…

Σε αυτήν τη φάση, η επιστολή μας δεν συνοδεύεται από επίσημη δημοσιοποίηση και καταγγελία. Δεν επιθυμούμε και δεν επιδιώκουμε να προσβάλλουμε ή να εκθέσουμε οποιονδήποτε – ούτε πρόσωπα, ούτε σχολεία. Θέλουμε να σας δώσουμε τη δυνατότητα να κάνετε κάτι «εκ των ενόντων», ώστε να διορθώσετε τα πράγματα και να αποκαταστήσετε τη νομιμότητα. Εάν αυτή η προσπάθειά μας δεν έχει άμεσο, ουσιαστικό, οριστικό και αμετάκλητο αποτέλεσμα, τότε θα βγάλουμε στο φως όλη την αλήθεια που «κρύβεται κάτω από το χαλί» και, παράλληλα, θα προσφύγουμε, όπως έχουμε το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση, στις  αρμόδιες, ελληνικές και ευρωπαϊκές, εκπαιδευτικές, οικονομικές και εισαγγελικές αρχές. Και αν αυτό φέρει σε τραγικά δύσκολη θέση εκπαιδευτήρια και εκπαιδευτικούς, δεν θα είμαστε εμείς που το θελήσαμε, ούτε θα ευθυνόμαστε εμείς γι αυτό.

Σας διαβεβαιώνουμε ότι δεν αισθανόμαστε καθόλου ευτυχείς, για την ανάγκη μας να επικοινωνήσουμε μαζί σας με αυτόν τον τρόπο και γι αυτόν το λόγο. Να είστε βέβαιοι ότι θα προτιμούσαμε να επικοινωνούμε τακτικά μαζί σας, για ζητήματα που αφορούν στην αγάπη μας για την εκπαίδευση, με κριτήριο την κοινή μας προσπάθεια και με στόχο τη βελτίωση των μαθητών μας. Εξάλλου, η πιστή τήρηση των νόμων και των κανόνων της ευνομούμενης πολιτείας, θα έπρεπε να είναι αυτονόητο συλλογικό κεκτημένο, όχι ατομική διεκδίκηση. Όμως, όλοι γνωρίζουμε καλά πως, δυστυχώς, δεν είναι έτσι.

Όλοι εμείς που υπογράφουμε αυτήν την επιστολή, έχουμε επιλέξει να περνάμε τις ζωές μας μέσα σε αίθουσες διδασκαλίας. Μοιραία, λοιπόν, σχεδόν νομοτελειακά, πιστεύουμε βαθύτατα στην αξία της εκπαίδευσης, στη σημασία της παιδείας και στον εξαιρετικά σημαντικό ρόλο του σχολείου. Γνωρίζουμε πως μόνο η επένδυση στη γνώση, στην καλλιέργεια και στη μόρφωση, μπορεί να ανατρέψει την οπισθοδρόμηση της χώρας μας, να λύσει τα προβλήματα, να θέσει τις βάσεις μιας καλύτερης ζωής, για εμάς και τα παιδιά μας. Όμως, οι ελπίδες μας δεν θα αποκτήσουν ποτέ ουσιαστικό νόημα και οι προσδοκίες μας δεν θα εκπληρωθούν ποτέ, εάν, πρώτοι εμείς, οι δάσκαλοι αυτού του τόπου, δεν αποφασίσουμε να ζούμε τηρώντας απαρέγκλιτα όλους τους νόμους της πολιτείας και τους κανόνες κοινωνικής ηθικής, που συγκροτούν το σύστημα αρχών που (υποτίθεται πως) διδάσκουμε στους μαθητές μας…

Με εκτίμηση…